Reizen in India
"Niets gaat
vanzelf in India. Altijd zijn er onverwachte complicaties. En zelfs de kortste
wandeling op straat wordt een avontuur."
In ruim twee weken zakten we af langs de kust van Noord
Kerala. Meest per trein, meest vrij korte verplaatsingen. We hadden regionale
stoptreinen, soms met een zitplaats, soms samengeperst staand in het halletje. De
open ramen zorgeden voor broodnodige ventilatie. Onze treinen reden op tijd of
hadden tot een half uur vertraging.
Arabische invloeden
Al meer dan 2000 jaar zijn er handelsroutes tussen Arabië
en de Malabar kust. Daardoor waren de eerste Christenen hier al in het jaar 50
en de eerste Moslims in het jaar 10. De kleinere kustplaatsen zijn nog steeds
overwegend Islamitisch - vegetarisch eten is hier minder vanzelfsprekend dan in
andere delen van India. Of het komt door die oude handelsgeest weet ik niet,
maar de mensen zijn opener dan ik in India gewend ben. Ze lachen je spontaan
toe en heten je welkom.
Behalve die oude invloeden uit het Midden-Oosten, zijn er
ook nieuwere. Tegenwoordig werken honderdduizenden Indiërs in de Golf. Met het
geld dat daar verdiend wordt, bouwen ze grote moderne huizen. Ieder dorp, ieder
stadje heeft uitgestrekte buitenwijken met prachtige villa's. En je zag het
terug in de vele shoarma-zaken, de mint-drankjes, de goudwinkels.
Zo spraken we bij een theestalletje een paar jongemannen
die voortdurend heen en weer reisden tussen verschillende Golfstaten, handelden
in dure auto's, goud en wat dies meer zei. Echte sjacheraars. In een garden restaurant spraken we een man die
20 jaar in Dubai op management-nivo gewerkt had, nu met vervroegd pensioen ging
en van het verdiende geld een stuk land in het binnenland van Kerala gekocht
had waar hij ging hobby-boeren. In allebei de gevallen betaalden ze ons
drankje.
Forten, backwater en strand
De Portugezen, de Nederlanders, de Engelsen, de Fransen
en verschillende regionale krijgsheren vochten eeuwenlang om invloed over de
welvarende kuststrook. Daarvan zie je nog steeds culturele invloeden en als
meest tastbare een aantal forten. We bezochten er een vijftal. Dat varieerde
tussen een zoektocht naar wat overwoekerde resten van een muur, en een groot
gerestaureerd complex met wandelpaden, bastions en uitzichttorens.
De meeste forten hadden stepwells, waar je kon afdalen tot het grondwater-nivo. Ze waren
minder fraai bewerkt dan in Noord India, maar functioneel als je fort omsingeld
werd. Sommige hadden (geheime?) tunnels om bij zee uit te komen.
Kasargod
De doorgaande wegen waren overvol vies en lawaaierig
verkeer. Maar zo gauw we een zijstraatje insloegen liepen we door landelijk
gebied. Van eindeloos geraas en getoeter naar bijna serene stilte. Uiteindelijk
kwamen we op de plek die we zochten, waar de ruïnes van Kasargod Fort zouden
moeten zijn. Alles was overwoekerd en met moeite herkenden we de resten van een
bastion en een uitkijktoren.
5 km buiten de stad lag het goed onderhouden Fort Chandragiri.
De omtrek van het fort was nog helemaal intact of gerestaureerd. Dikke hoge
muren rondom een veld ter grootte van twee voetbalvelden. Er was een voetpad langs
de binnenkant van de buitenmuren, met een aantal bastions. Je had goed zicht
over de rivier, de monding en het binnenland - een goede plek voor een
fort.
We waren er met een riksja “buitenom” naartoe gegaan,
maar we liepen terug, net als de locals, over de spoorbrug over de brede
rivier het stadje in. Het was ver lopen, en intussen was het behoorlijk warm
geworden en waren we door ons water heen. Toen we bij de bijna 1400 jaar oude
Malik Deenar Juma moskee aankwamen, was
het daar een immense drukte. Vandaag was de laatste dag van een festival ter
ere van Deenar (die ook de Moskee die we in Mangalore hadden bezocht, had gesticht), en van heinde en verre waren mensen er op afgekomen. We werden hartelijk
welkom geheten en een vriendelijke meneer haalde een paar flessen water voor
ons.
Bekal
Payyanur
We zaten op een veerboot die heen en weer zigzagde tussen
verschillende steigers. De meeste mensen lieten zich alleen overzetten, maar
wij overbrugden uiteindelijk hemelsbreed zo'n 10 km. Sommige stukken voeren we
alleen met de vijfkoppige bemanning. De uitzichten, de watervogels, de
vissersbootjes, de met palmen gezoomde kustlijn: mooier dan dat kon het
eigenlijk niet worden.
Kannur
In Kannur Fort kregen we een persoonlijke rondleiding van een lokale politieagente. Ze kwam op ons af toen E over een hekje leunde. In plaats van haar terug te fluiten, klommen de twee dames samen over de muren en kantelen van het fort. Ze wist best wat van de geschiedenis, en met z'n drieën bestudeerden we de grafsteen van Susanna, de jong overleden echtgenote van de toenmalige Nederlandse bevelhebber. De tekst was in verweerd oud-Nederlands. De agente had nog een oude foto waarop de tekst minder verweerd was. Uiteindelijk lukte het alles te ontcijferen. We beloofden haar het in te spreken en op te sturen.
Kozhikode
Kozhikode was met afstand de grootste stad van Noord Kerala. Druk maar ook met een meer grootstedelijke sfeer, zoals aan de tafeltjes op het gazon van ons hotel en in de mall. In het oudste deel van de stad vond je 14de-eeuwse houten moskeeën met prachtig houtsnijwerk. Net als in Mangalore waren de oude wijken langs de kust het oudst en het armst. Verder bezochten we een oude mali tempel en het archeologisch museum.
Kozhikode was de laatste kuststad de die we deze reis aandeden. Vanaf hier gingen we landinwaarts, via Palghat en Dindigul (nog twee forten!) naar Trichy.
