Steeds weer hoor je over een nieuwe rage op voedselgebied. Een nieuw dieet, een nieuwe super food. Meestal waaien ze over, soms zijn ze hardnekkig. Meestal zijn ze onschuldig, soms levensgevaarlijk.
Abrikozenpitten zouden helpen tegen kanker maar blijken gewoon giftig; het voedingssupplement MMS blijkt een soort reinigingszout dat brandwonden veroorzaakt; zeezout zou goed voor je zijn; brood zou slecht zijn; cholesterol zou toch niet slecht zijn; kokosolie zou beter zijn dan andere vetten – het aantal bizarre voorbeelden is eindeloos.
Maar waar komen ze eigenlijk vandaan, die rages? Soms is de bron te goeder trouw, soms te slechter trouw.
Soms is iemand die een "hype" volgt, tegelijk bewuster gaan eten, wat bijna altijd automatisch impliceert dat je gezonder gaat eten, en die iemand denkt dan ten onrechte dat de verbetering te danken is aan één ingrediënt van zijn/haar nieuwe voedingspatroon (“eet meer broccoli”) en dat dat ook voor andere mensen opgaat.
Sommige foodbloggers zoeken naar steeds nieuwe dingen om op te vallen, om volgers te krijgen. Dat lukt alleen als je steeds extremere voeding aanprijst. En toegegeven, dat kunnen ze soms met veel overtuiging doen. Soms worden daarbij leugentjes en valse claims niet geschuwd. Als die bloggers elkaar na gaan praten, is de hype geboren. Als de foodblogger er jong, gezond en sexy uitziet, helpt dat ook.
Je foodblog wordt niet populair als je vertelt dat de grootste bijdrage aan je gezondheid is je bewust te zijn van wat je eet, om je eigen eten te bereiden (dus geen pre-fab / kant-en-klaar eten), afwisselend te eten met niet te veel zout, vet en dier. Er is geen enkel ingrediënt dat jou in z’n eentje gezond maakt (“eet veel broccoli”) en er is niet veel voedsel dat jou ziek maakt zolang je het met mate eet – wat al vanzelf gebeurt als je afwisselend eet.
Daarnaast worden hypes gesteund door wildgroei op sociale media; serieus wetenschappelijk onderzoek is soms ontoegankelijk en wordt minder sexy gepresenteerd op sociale media; serieuze wetenschappelijke onderzoeken doen minder stellige en minder smeuïge uitspraken; voortschrijdend inzicht kan voedingsadviezen veranderen, wat verwarrend kan zijn; statistische correlatie wordt nogal eens verward met oorzaak/gevolg.
Het valt niet mee het kaf van het koren te scheiden als het gaat om voedingsadviezen. Misschien is de beste richtlijn: als er gouden bergen en een stralend uiterlijk beloofd worden, neem het dan met een korreltje zout. Zeezout of Himalayazout naar keus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten