Vegetariër - van voorpost naar achterblijver (van geitenwollen sok naar grijze knar)

Bijna mijn hele volwassen leven, zo'n veertig jaar nu, eet ik vegetarisch. Voor mij dus niets bijzonders en de gewoonste zaak van de wereld. Maar hoe de buitenwereld daar tegen aankijkt, is drastisch veranderd. Op een onverwachte manier.

Veertig tot dertig jaar geleden was je een curiosum. Mensen vonden dat wel heel apart, maar voelden zich ook vaak aangevallen (schuldig?). Dus gingen ze in de tegenaanval. "Maar je draagt wel leren schoenen!" etc. Hele discussies over waar je de grens trekt, wat je wel en niet eet en doet. (Naar mijn mening kan iedereen die grens ergens anders trekken, er is niet één juiste grens.)

Uit eten gaan in Nederland betekende meestal een omelet, op een paar eetcafés na, die gebakken brie met kersensaus hadden. Als je bij iemand thuis at die niet al te modern was, rees de vraag "wat eet je dan wel"? Toegegeven, ook ikzelf wist toen nog minder van uitgebalanceerde eetpatronen. (Naar mijn mening hoef je daar ook niets van te weten, als je maar een beetje afwisselend en vers eet.)

Dertig tot twintig jaar geleden werd het wat gewoner. Restaurants hadden meestal een of twee vegetarische items op het menu, of konden op verzoek wat voor je maken. Soms, bij betere catering, zag dat er zoveel beter uit dan het standaard eten, dat dat wel eens jaloerse blikken opleverde.

Tien jaar geleden kwam naast de argumenten "dierenleed", "ik wil geen kadaver in mijn mond" en "gezondheid" iets nieuws op: het bleek ook voor de planeet aarde onhoudbaar als de meeste mensen vlees blijven eten. Vleeseters vielen je niet meer aan maar verdedigden zich met phrases als "maar ik eet ook niet meer iedere dag vlees, hoor". Even dacht ik dat er een dag zou komen dat de meeste mensen vegetarisch zouden eten.

Maar toen werden we rechts ingehaald. Als een op hol geslagen vrachtauto kwamen de veganisten voorbij gestoven. Ze gingen nog een stapje verder, en rationeel is daar heel veel voor te zeggen. Maar ineens werd je erop "aangevallen" niet consequent te zijn als je nog een gekookt eitje at. Dat kwam uit een onverwachte hoek. En nu merk ik hoe snel je als belerend en betweterig over kunt komen als je alleen maar de argumenten voor veganistisch c.q. vegetarisch eten opnoemt. Als je zelf denkt dat je alleen maar uitlegt waarom je het zelf doet, kan de ander denken dat je hem/haar van iets wilt overtuigen en worden de hakken in het zand gezet.

De veganisten hebben hun P.R. ook heel wat beter op orde dan wij veertig jaar geleden. Hadden we toen het imago van geitenwollen sokken, nu is vegan hip en happening, praat je over een vegan lifestyle, praten mooie gezonde blozende jonge vrouwen op TV over de nieuwste trends en superfoods. (Naar mijn mening zit daar een heleboel onzin tussen, zie mijn blogje over food hypes.)

Dit weekend is er zelfs het Vegan Food festival in het Westerpark met beautiful people en dure hapjes. Als vegetariër voel je je nu een beetje een oude grijze knar. Ik ben niet veranderd maar de wereld wel :)

Meer foodblogs:

Hier vind je meer Waterlily foodblogs