Met een comfortabele VIP-bus
reden we naar Isfahan. Een taxi naar het hotel. Een vrolijke jonge meid zonder
hoofddoekje (tot ze later de straat op ging) heette ons welkom. Het was een
soort hostel rondom een mooie binnenplaats. En voor ons de uitvalsbasis om een
van de mooiste steden ter wereld te bekijken.
Isfahan
 |
| Isfahan Nagh-e-Jahan plein |
Het Nagh-e-Jahan plein is immens groot. Met 150x500m het
op een na grootste ter wereld. Omringd door dubbele arcades, twee fabelachtige
moskeeën en een paleis. Met wandelpaden en grasperken. En 's avonds vele
honderden, duizenden mensen. De stenen bankjes en de grasvelden zaten bijna
helemaal vol. Met het donker worden in de zwoele avond, was het een heerlijk
ontspannen geheel. Groepjes vrouwen en kinderen vormden de meerderheid. Ze
hadden kleedjes uitgespreid, thermoskannen en campingbranders bij zich -
picknicken was hier tot hogere kunst verheven. Onder de volle maan, omringd
door de façades waar iedere boog verlicht was, was het 1001 nachten live. En de weekend-stemming deed zo
mogelijk nóg meer mensen naar ons groeten, zwaaien, lachen, verwelkomen.
 |
| Isfahan Grote Abbassi Moskee |
De Grote Abbassi Moskee, de grootste van de twee aan het
plein, viel op door de overweldigende hoeveelheid blauwe tegeltjes en blauw
mozaïek. Halverwege de bouw waren ze overgestapt van mozaïek op beschilderde
tegeltjes, omdat dat sneller ging. Niet
alleen de grote nissen zijn blauw, maar ook de hele omspanning van het
binnenplein en een aantal gewelven. Abstracte, geometrische en fantasiefiguren
afgewisseld met Koranteksten en een enkel tafereeltjes met dieren. Er is ook
veel marmer gebruikt. Flinke stukken van de moskee werden gerenoveerd, o.a. de
grootste nis en de koepel stonden in de steigers. In een werkplaats konden we
zien hoe met een mal op ware grootte, van 1/16de "partje"
van de koepel, de tegels werden nagetekend en nagemaakt voor ze er weer op
geplaatst werden.
 |
| Isfahan Khajou brug |
De Khajou brug was ook weer verschrikkelijk mooi. 350 jaar
oud. De onderste basis was een lage dam, dan granieten voeten en waterdoorlaten
met trappen, dan bakstenen pilaren waaronder mensen in de schaduw zaten. Een
man stond te zingen. Het bovenste deel van de brug had verhoogde zijkanten die
ook weer poortjes vormden waar mensen in de schaduw zaten. Iedereen was weer
vrolijk en vriendelijk. De enige dissonant was dat de rivier droog stond, wat
de laatste jaren bijna altijd het geval is. Het water wordt weggeleid naar
elders.
Patronen en dimensies
De moskeeën waren soms overweldigend groot, maar nooit
pompeus. Door de perfecte verhoudingen in de dimensies leken ze altijd sereen
en rustgevend. De vlakvullingen bestonden uit abstracte patronen, die in elkaar
overliepen, zichzelf herhaalden, variëerden, meevormden met de bogen en
koepels, uitdijend of inkrimpend waar nodig. Adembenemend mozaïek waar je
eindeloos naar kon kijken.
Als Escher of Gaudí dit gezien hadden… Sterker nog:
Escher hééft dit gezien in Andalucië, en is daarna de tekenaar geworden die wij
kennen. Gaudí bestudeerde de Perzische archtectuur en Islamitische kunst vooral
uit boeken, tijdens zijn opleiding.
Dames en
kleding
De laatste paar jaar is er een golf van minder streng
toezicht op de kledingvoorschriften. Zeker in het mondaine Isfahan zag je dat
terug. De lange overjas was lang niet altijd meer tot over de knie, was lang
niet altijd meer zwart, hing soms open of was getailleerd, en soms zelfs van
bijna-doorzichtige stof. Ook de bloesjes waren soms getailleerd, fleurig en
speels. De hoofddoekjes zaten vaak ver naar achter en er stak heel wat haar
onderuit. Meestal steil zwart, maar ook wel geblondeerd en golvend. Een enkele
keer hing het los onder de hoofddoek uit. Spijkerbroeken waren soms behoorlijk
strak, maar wel altijd tot op de enkel. Sommige vrouwen waren uitbundig
opgemaakt met het hele gezicht onder de rouge, felrode lippenstift, en vooral
de ogen, wimpers en gitzwarte wenkbrauwen kregen veel aandacht.
Niet alleen de wat vlotter geklede dames mochten graag een
beetje flirten. Mijn blauwe ogen, lange haren en stralende glimlach :) trokken
de nodige belangstelling van de dames, en dat lieten ze openlijk blijken.
Als je niet zou weten dat vrouwen in Iran wettelijk worden
achtergesteld, kun je zomaar denken dat ze gelijkwaardig zijn. Ze zijn volop
aanwezig in het straatbeeld en gedragen zich daar zelfbewust en
zelfverzekerd. Ze zijn gemiddeld hoger
opgeleid dan mannen en soms zijn ze belangrijkste kostwinner in een familie.
Hun positie is in ieder geval beter dan in enig van de omringende landen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten