Penang, Maleisië
We bleven 6 dagen op Penang, Maleisië. Hier waren we al
vaker geweest en ook dit keer genoten we van de goede voorzieningen en de grote
verscheidenheid aan culturen. We vereerden alle drie de bevolkingsgroepen met
een bezoek.
We bezochten een grote Chinese tempel in de bergen, die
een kruising tussen een bouwplaats en een pretpark was. We bezochten de floating mosque, een moskee gebouwd op
palen boven het water. Het was er stil en sereen. We bezochten iedere dag
Little India. Daar snoven we de sfeer op van India. De sari- en stoffenwinkels.
De Bollywood muziek die keihard uit de dvd-winkels schalt. De
levensmiddelenzaken met alle Indiase ingrediënten en kruiden. De restaurants
waar het eten beter is dan waar dan ook in India. Dames in sari en spijkerbroek
hand in hand.
Geen bevolkingsgroep maar wel onlosmakelijk verbonden met
de geschiedenis van Penang is het
koloniale verleden. In het kader daarvan bezochten we de protestantse
begraafplaats. Daar werd een rondleiding gegeven. Met een groepje van zo’n 15
mensen volgden we de gids, die erg veel wist en dat leuk vertelde. Veel
historische weetjes over de geschiedenis van Penang en haar bewoners. Zo lag
hier de Schotse advocaat James Richardson Logan, die de naam “Indonesië” heeft
bedacht. Hij vond dat het land recht had op een eigen naam, analoog aan bv
Polynesië, ipv een Nederlandse naam (gebruikelijk was toen Nederlands-Indië, Malesische Archipel, Nederlandsch Oost Indië, Indië, de Oost, Insulinde).
Het zou tot begin 20ste eeuw duren voor de naam Indonesië werd opgepikt door de
onafhankelijkheidsbeweging. En zo blijft ook Indonesië terugkomen, deze reis,
net als India.
Op Penang was het al even bewolkt als op Sumatra, maar
wel een stuk warmer, zo net boven de 30 graden. Twee en drie jaar geleden
troffen we hier steeds een strakblauwe hemel.
Satun, Thailand
Dit was de vijfde keer dat ik van Penang naar Thailand ging. En weer was het via een andere route met andere modi van vervoer. Dit keer de super fast ferry via Langkawi. Ondanks de lange wachttijd op Langkawi was het een hele gemakkelijke en ontspannen modus van vervoer.
Al meteen bij aankomst in Satun, terwijl we naar ons
hotel wandelden, keken we naar dingen die we herkenden, dingen die nieuw waren,
dingen die veranderd waren of verdwenen waren. Voor zo’n stoffig stadje waar
nooit iets gebeurt, was er eigenlijk best veel veranderd. Maar gelukkig niet
bij ons hotel. Dat is nog even aangenaam, rustig en comfortabel als altijd.
De Qatari, Indonesiërs en Maleisiërs zijn bijna altijd
allemaal heel vriendelijk, aardig en behulpzaam tegen ons geweest. Maar de
stralende hartelijkheid van de Thai overtreft alles. De spreekwoordelijke
Thaise glimlach is nog steeds hartverwarmend.
Qua begrijpelijkheid is het andersom, er zijn nauwelijks
Engelse opschriften en er wordt nauwelijks Engels gesproken. Er komt heel wat
gebarentaal bij kijken.
Ons favoriete lunchrestaurant was er niet meer. Een
zoektocht rond het nieuwe marktgebouw leverde niets op. Maar toen we
informeerden bij buren van de loods waar het in gevestigd was – door een foto
van de uitbaatster te tonen en te wijzen naar haar loods en vragend te kijken –
was er koortsachtig overleg. Het ons uitleggen lukte ook niet vanwege de
taalbarrière. Dus werden we samen achterop een brommer gezet en naar de nieuwe
locatie van het restaurant gebracht!
Onze “vrienden” hier, de eigenaresse van het hotel, de
uitbaatster van het lunchrestaurant, het meisje van het koffiestalletje, waren
allemaal blij ons weer te zien en stopten ons allemaal eten toe.
En zo genieten we van een kopje koffie op onze veranda,
een wandeling door de landelijke buitengebieden of een mangrove-bos, verkoeling
bij het zwembad, een boekje lezen, een overheerlijke Thaise curry.
Voor het eerst deze reis in Zuid Oost Azië hadden we
overwegend zon en serieus hoge temperaturen. En het geluk van een heldere avond
met de maansverduistering, waardoor we langzaam de schaduw van de aarde over de
maan zagen trekken. De maan werd roder, leek bolvormiger, iets doorschijnend,
een melkglazen ei waar het konijn in zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten