Aankomst
We kwamen op Nieuwjaarsdag aan in Bangkok. Nog een beetje
gaar van het tijdverschil en de doorwaakte nacht liepen we rond. Vanwege
Nieuwjaar waren veel winkels en restaurants dicht, en de straten waren rustig
ipv vol met het gebruikelijke chaotische verkeer. Veel Thai gaan met de
feestdagen de stad uit, naar het dorp of stad waar hun familie woont. Omdat er
minder Thai waren, leken er in verhouding nóg meer toeristen. Zelfs op plekken
waar die tien jaar geleden nauwelijks kwamen. Zodoende gaan wij steeds weer op
zoek naar nieuwe "onbekende" plekjes.
Ochtend in Pratunam
De volgende ochtend, onze eerste ochtend, was een bijna
perfecte ochtend in Bangkok.
We wandelden naar mijn stamcafé, Wang Mai Café, op het voorplein van het
National Stadion. De baristo had een
feestelijke zonnebril op met geïntegreerd hertengewei en kerstballen. Hij wist
nog wat ik wilde drinken. Met een americano en een cappuccino nestelden we ons
op de schommelbank. En net als eerdere keren was dit de plaats en de tijd dat
een totaal gelukzalig gevoel me overspoelde, het geluk hier te mogen zijn.
Ondanks het verkeerslawaai op de achtergrond, had dit plekje iets sereens.
Met een kleine omweg wandelden we naar het Saen Saep
kanaal. Een smal voetpad tegenover het paleis van de prinses liep langs de
achterkant van huizenblokken. Anders dan ter hoogte van ons hotel waren deze
huizen niet op het voetpad georiënteerd, dus het was er vrijwel uitgestorven.
Iets verderop staken we de woonwijk in, Pratunam. Een mengelmoes van houten
huisjes en villa's in een groene tuin tussen nieuwere betonnen huizen. Een
mevrouw die in haar deuropening zat groette ons vriendelijk. Hier een Chinees opschrift,
daar een Thais tempeltje. Dat alles letterlijk in de schaduw van de moderne
wolkenkrabbers van Phayathai.
Zigzaggend kwamen we uit bij de spoorlijn naar
oost-Thailand, de oude lijn onder de hoge betonnen pilaren van de trein naar
het vliegveld. Over wiebelende betonnen platen kon je er langs lopen - en
motorrijden, wat ook veel gedaan werd. Plantenbakken stonden tot dicht op het
spoor, en waar er ruimte was zelfs tussen de twee spoorlijnen in. Eenvoudige
huisjes hadden hun voordeur aan dat pad. Soms was er een winkeltje, en ook een
cafeetje, Jack's Rails Slow Bar. Daar gingen we zitten voor nog een
drankje. Het was een prachtig plekje. Behalve de motor-taxis was er geen
verkeer, alle voorbijgangers waren even vriendelijk, Jack bereidde de koffie en
thee met volle aandacht. Toen er een trein langskwam, realiseerde je je pas hoe
dicht je op het spoor zat, en hoe groot een trein is. Gelukkig reed die niet
erg hard.
Vlak naast dit verborgen plekje bleek een wijk te zijn
die zich had ontwikkeld tot een heus Little
India. Een aaneenschakeling van Indiase winkels en restaurants met alle
mogelijke typisch Indiase artikelen en gerechten en clientèle. Je vroeg je af
waar ze allemaal vandaan kwamen. Deels Indiase toeristen, maar gezien de aard
van de winkels moesten hier ook wel veel Indiërs wonen. We gingen lunchen in
een veg restaurant waar je een heuse Gujarati thali hadden. OK,
het was niet zo subliem als je ze in Gujarat krijgt, maar een aantal gerechten
hadden wel een bijzondere twist.
Terug naar huis namen we een stukje de kanaalboot. Een
populaire vorm van OV , grote boten met honderden passagiers die door het
kanaal stoven. Bij de haltes wordt niet echt aangelegd, de boot wordt alleen
kortstondig met een touw tegen een drijvende steiger getrokken.
Terug
Aan het eind van onze reis kwamen we terug in Bangkok. Na
5 weken weg geweest te zijn voelde het ongelooflijk kosmopolitisch. Een groot
verschil met de provinciesteden die we aangedaan hebben. De heerlijke
verscheidenheid aan mensen, aan culturen, aan leeftijden, aan kleding, aan
uiterlijk. Iedere keer als we voet buiten de deur zetten, was er weer wat
verrassends te zien.
Zoals een populaire popgroep die op straat staat te
spelen met een drom mensen eromheen.
Zoals een futsal toernooi compleet met officiële
scheidsrechters.
Zoals de duizenden studenten die kwamen kijken naar de
75ste jaarlijkse voetbalwedstrijd tussen hun universiteiten. Speciale shirts,
bonte uitdossingen, cheerleaders, eetstalletjes, een reclame-dorp - het ontbrak
nergens aan.
Zoals een competitie, met jury en punten, waar een
kruising tussen een dans en een geensceneerde Muay Thai boxwedstrijd werd
opgevoerd.
