Water Lily (nl): Londen, zomer 1978 (deel 2/2) Hippie tussen de punkers

De punkers zagen er vervaarlijk uit, maar de meesten waren aardige jochies. Op het toilet vroeg een jongen in zwart kleer, kettingen en met een enorme hanenkam die voor de spiegel stond: "heb jij misschien een kammetje voor me?"

Media

Politiek en economisch ging het niet goed met Engeland. Een zwakke minderheidsregering onder premier James Callaghan. Veel geweld in Noord Ierland door het Britse leger en een veroordeling van Engeland voor schendingen van de mensenrechten daar.

Jaren van enorme inflatie die werd bestreden met een loonstop. Vakbonden die hun radicale leden niet in de hand hadden. Het was de voorbode van de algemene stakingen in de winter van 1978-1979 en dan de komst van Margaret Thatcher, die de stad Londen (de GLC), de vakbonden en de banken-regulering ophief, daarmee de kiem leggend voor de crisis van 2008.

Zover was het nog niet in 1978, maar er was wel een hoge jeugdwerkeloosheid en het gevoel van een verloren generatie. Begrijpelijkerwijs was er veel aanhang voor bekende punk quotes als "No future", "Destroy" (Sex Pistols), "White riot, I wanna riot" (Clash), "Something better change" (Stranglers).

Stiff Little Fingers was de meest politieke Noord Ierse band, hun eerste single was Suspect Device:
"Their solutions are our problems, They put up the wall
On each side, time and prime us, Make sure we get fuck all
They take away our freedom, In the name of liberty
Why can't they all just clear off, Why can't they let us be"

Sex Pistol-zanger Johnny Rotten was ook van Ierse afkomst. Anders dan Bob Geldof en Bono, koketteerde hij daar niet mee. Toch zou hij later zeggen dat o.a. anti-Ierse disciminatie en James Joyce zijn inspiratiebronnen waren.
"Is this the M.P.L.A. or Is this the U.D.A. or
Is this the I.R.A.? I thought it was the U.K."

De belangrijkste media van de punk-scene waren NME, een weekblad waarin alle belangrijke ontwikkelingen besproken werden, en John Peel, een DJ op Radio One die punk een kans gaf. Maar wat nog veel opvallender was, was hoe vaak punk de voorpagina haalde van de "gewone" kranten.

Bijna iedere vinger die Sex Pistol-bassist Sid Vicious bewoog was voorpaginanieuws. De hit God Save The Queen zal langer met koningin Elizabeth verbonden blijven dan de Jubilee Line, de nieuwe metrolijn die ter ere van het zilveren jubileum naar haar vernoemd werd. Het uitkomen van de elpee van de Sex Pistols, nadat ze twee keer "ontslagen" waren door een platenmaatschappij, was een nationale gebeurtenis. Het uiteenvallen van de groep een nationale ramp. Sid en Nancy werden in New York ieder uur van de dag op de voet gevolgd.

Concerten

De Sex Pistols, de Clash en de Stranglers konden in 1978 al geen optredens meer geven. Ze waren té populair voor de kleine zalen uit het circuit en de mensenmassa die daar op af kwam was onbeheersbaar. Tegelijk waren ze nog niet gesettled genoeg om in grote zalen of stadions te spelen. De Sex Pistols hebben in 1976-1977 zo'n 75 optredens gegeven. Allemaal in kleine zalen. De schatting is dat zo'n 40.000 mensen ooit een optreden van hen gezien hebben. Alles bij elkaar. Dat is een middelgroot voetbalstadion vol. Toch was hun invloed op de music scene onmetelijk groot. Bijna iedereen die ze gezien heeft, richtte daarna zijn/haar eigen band op.

Eind april was er een groot festival dat een protest of demonstratie tegen rasicme was: Carnival against the Nazis. Het was een optocht van Trafalgar Square naar Victoria Park, een groot park in noordoost Londen. Met 80.000 deelnemers was de opkomst voor die tijd ongekend. In het park waren optredens van o.a. Tom Robbinson, X-Ray Spex, Elvis Costello en The Clash. De geluidsinstallaties waren toen nog niet goed genoeg voor zulk een omvang, dus ik heb er niet veel van gehoord of gezien.

The Clash was muzikaal gezien de meest interessante punk-band. Ze mengden punk met reggae en jazz en waren uitgesproken links in hun politieke opvattingen. Jammer genoeg heb ik nooit een herkansing gehad om ze beter te zien.

Die zomer bezocht ik zo'n 30 concerten, meest in kleinere zalen. Soms ging ik met Sean en vrienden van hem, een enkele keer met bezoek dat overgekomen was, maar meestal alleen. Van een concert met Pinpoint en de Lurkers in de Marquee was ik zo onder de indruk, dat ik de volgende avond gewoon nog een keer ging.

De punkers zagen er vervaarlijk uit, maar de meesten waren aardige jochies. Op het toilet vroeg een jongen in zwart kleer, kettingen en met een enorme hanenkam die voor de spiegel stond aan me: "heb jij misschien een kammetje voor me?"

Verschillende bekende punk-rockers hadden een verleden als hippie

Eén keer was een groepje minder aardig en waren ze me in de rij voor de kassa een beetje aan het sarren omdat ik er anders uitzag. Met een spijkerjasje en lang haar leek ik in niets op de gemiddelde punker. Er werd wat gescholden en geduwd en m'n badge met "Never mind ... the Sex Pistols" (iedereen had toen allerlei badges op) werd afgepakt. De volgende dag op het NPL -waar ik ook een buitenbeentje was- viel het mijn collega's op dat mijn badge weg was. Metaalbewerkers aan de draaibank maakten snel een nieuwe voor me - nu met de tekst "Sex Problems".

Stranglers in The Nashville

Via Sean hoorde ik dat Pinpoint zou spelen in het voorprogramma van een geheim optreden van The Stranglers. Het was een repetitie voor een groot openlucht optreden in Battersea Park, dat ze hadden aangekondigd omdat alle club-optredens verboden waren door de GLC. De warm-up-show was in The Nashville, meer een café met een podium acherin. Het was geweldig om zo'n grote band te zien in zo'n kleine zaal. Er waren misschien 100 bezoekers maar de Stranglers gaven zich volledig. Ze hadden toen al een hele serie hits en klassiekers op hun naam staan.

Stranglers in Battersea Park

Twee weken later was dan het openlucht optreden, met o.a. Peter Gabriel in het voorprogramma. Ze hadden groots uitgepakt. Tijdens Nice 'n' sleazy verscheen een rij go-go-girls op het podium die een soort van striptease uitvoerden. Genoeg voor de kranten om dagenlang schande van te spreken. Tijdens de toegift speelden ze het nummer Tank en werden rookbommen afgeschoten door een heuse tank die naast het podium opdook.

Einde

Als ik langer dan 6 maanden had willen blijven, had ik een verblijfvergunning moeten aanvragen. Heel veel langer zou ik niet willen, dus tegen het eind van die termijn zei ik mijn werk en kamer op, en ging eind september terug naar Nederland.

november 2017-april 2018

Lees hoe het begon in deel een - punk achterna