Het leek een onoverbrugbare kloof. De een had jarenlang zo
goedkoop mogelijk boodschappen gedaan, en het goedkoopste volkorenbrood uit de
supermarkt gekocht. De ander kocht heerlijke ambachtelijke broden bij de warme
bakker of bij de markt-met-een-kuu.
Die fabrieksbroden smaken toch nergens naar!
Die ambachtelijke broden zijn toch veel te duur!
Die ambachtelijke broden zijn toch veel te duur!
Toen kwam het idee om dan maar zelf brood te gaan bakken.
Dat zou lekkerder moeten zijn dan fabrieksbrood en goedkoper dan
ambachtelijk brood. En met zo'n broodbakmachine was het weinig werk en
kon het niet mislukken. Dat zijn toch eigenlijk de vier kriteria waar het om gaat.
Dus werd bij de supermarkt een pak broodmix gehaald, en bij
de witgoedzaak een broodbakmachine. Na het lezen van de instructies en het
afmeten van de toevoegingen en het kiezen van het juiste programma werd de
machine aangezet. Na een tijdje leek het alsof er niet veel gebeurde. Het
lampje dat de "fase" aangaf, versprong niet. De machine maakte steeds
dezelfde korte beweging, maar het deeg werd echt niet gemengd - laat staan
gekneed. Nauwkeurige bestudering leerde dat de deeghaakjes eigenlijk nauwelijks
bewogen - de weerstand van het mengsel leek te groot.
Wat te doen? Er zat immers al water door de broodmix, dus
die kon je niet lang bewaren. Dan maar gauw met de hand kneden en in de oven
zetten. Er kwam zowaar iets behoorlijk eetbaars uit.
Die broodmachine was dus geen succes. Bovendien was het
kneden veel minder moeite geweest dan van te voren gevreesd. Eigenlijk zou je
het brood net zo goed helemaal met de hand kunnen maken. Maar dan moest je wel
weten wat de optimale hoeveelheden meel, gist en water waren, en hoe lang het
moest rijzen en bakken. Gelukkig kun je tegenwoordig alles op internet
opzoeken.
Daar bleek al snel dat je door de bomen het bos niet meer zag. Talloze recepten die beweerden het enige echte te zijn; de een had het over het soort meel; de ander had een ingewikkelde rijs-cyclus; de derde had weer andere verhoudingen suiker en zout; de vierde was zo warrig dat je eigenlijk niet wist met welke stap je bezig was; de een zwoer bij vers gist en de ander had het over het laten weken van gedroogde gist in lauw-warm water; uit reacties bleken veel recepten te mislukken als je iets niet helemaal goed deed.
Wat ze allemaal gemeen hadden, was dat als je ze doorlas, je
dacht dat een brood bakken een uiterst gecompliceerde zaak was die je pas na
jarenlange ervaring meester zou kunnen worden.
Intussen werd de broodbakmachine grondig schoongemaakt en
terug in de verpakking gedaan. Daarmee terug naar de winkel. Gelukkig was het
een klantvriendelijke zaak, waar je spullen binnen acht dagen terug kon brengen
- mits ongebruikt natuurlijk.
Nou, er was geen brood mee gebakken dus "gebruikt" kon je 'm niet noemen.
Wij gingen verder zonder broodbakmachine die ook maar weer ruimte inneemt in je keuken, en minder eenvoudig is dan je verwacht, en stuk kan gaan.
Nou, er was geen brood mee gebakken dus "gebruikt" kon je 'm niet noemen.
Wij gingen verder zonder broodbakmachine die ook maar weer ruimte inneemt in je keuken, en minder eenvoudig is dan je verwacht, en stuk kan gaan.
Met het nodige lezen, nadenken, uitproberen, bijstellen en
versimpelen kon uit de vele bomen van het brood-recepten-bos een handzame
broodplank gezaagd worden. Zo ontstond een recept dat lekker en goedkoop is, en
bovendien gemakkelijk en nooit mislukt.