“Good morning” is het openings-akkoord van de single die de Breeders uitbrengen aan de vooravond van hun tournee. Het doet denken aan Last Splash, het legendarische album van de Breeders uit 1993. Ze zijn terug in die bezetting en met die sound.
De Breeders
ontstonden als nevenactiviteit toen Kim Deal bassiste bij de Pixies was, maar daar
te weinig inbreng kreeg. Het immense belang van de Pixies voor de ontwikkeling van
de moderne muziek is vaak geïllustreerd met het citaat van Curt Curbain dat hij
met Nirvana probeerde de Pixies te imiteren – met meer commercieel succes.
Minder bekend is dat Curt ook zei dat hij graag had gezien dat Kim meer Pixies-nummers
had mogen schrijven. Enfin, over de invloed van de Pixies en Kim Deal zijn
boeken vol te schrijven.
Maar nu is het 2017.
Nirvana en de originele Pixies bestaan niet meer, Kim is nuchter en de Breeders
staan op eigen benen. In de Melkweg.
*
De zaal is nog
half leeg als het voorprogramma begint, de Pins uit Manchester. Maar als die
uitgespeeld zijn, is het bomvol. Het doorsnee publiek is al even onopvallend
gekleed als we Kim kennen. Geen expressie van subculturen, geen opvallende
uitdossing.
Kim is het
middelpunt op het podium en duidelijk het hart van de band. Met opvallend veel
plezier zingt ze en speelt ze gitaar. Drummer Jim zorgt met al even veel plezier
voor de drive en dynamiek. Josephine speelt cool en onbewogen haar basgitaar.
Kelly heeft al haar aandacht nodig voor haar gitaar, ze kijkt steeds
geconcentreerd naar haar handen als ze speelt.
 |
| The Breeders |
We krijgen een anderhalf
uur durende set voorgeschoteld vol korte en krachtige nummers die de vier decennia
van Kim's carrière omspannen. Zelf hebben ze ook het nodige historisch besef:
"In de zaal hiernaast speelt nu
Philip Glass. Dit nummer is van de Safari EP die we in 1993 in zijn studio in
New York opnamen." "Dit
nummer speelden we in 1992 toen we op tournee waren met Nirvana, hier in de
kleine zaal" (die niet meer bestaat). "Back to the eighties" als aankondiging voor Gigantic, de eerste single van de
Pixies, opgebouwd rond Kim's baspartij. Ze ruilt er speciaal bass en gitaar
voor om met Josephine. Kelly neemt Joey's snerpende gitaar-riffs met verve over.
Instrumenten
worden ook gewisseld voor Off you. Nu
speelt Kelly bas, maar ze moet dat op de grond zittend doen, om het akkoorden-schema
van een groot vel papier te kunnen lezen. Roadie Mike, die voor de gitaren
zorgt, speelt ook een partijtje mee. Het resulteert allemaal in een aangrijpend
mooie uitvoering.
 |
| Generale repetitie voor de tour in Newport, KY |
Na een week met
de Pins op tournee te zijn, hebben ze ontdekt dat Pins-zangeres Faith ook viool
speelt, en dat is precies wat nodig is voor Drivin'
on 9. Vandaag speelt ze voor het eerst mee, en het is de perfecte
aanvulling. Dit had uitgesponnen mogen worden tot een lange uitvoering, maar
zelfs dit nummer blijft onder de drie minuten.
De Breeders
spelen alles behalve als een geoliede machine. De gitaar-wissels duren te lang
en gaan soms verkeerd. In het begin staat Kim's zang te zacht. Er wordt
voortdurend gerommeld aan de voetpedalen. Kim moet Kelly uitleggen welke partij
ze moet spelen in Wait in the car.
Maar de vreugde, volatiliteit en energie die in de Kim's geweldige composities
en arrangementen gelegd worden, zorgen voor een gedenkwaardige avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten