Kahvealti aan de Bos en
Lommerweg is een heerlijk pluriforme koffie- en lunch-zaak, waar Turks en
Amsterdams gemengd wordt in het eten, in het publiek en in de sfeer.
Vanaf de straat zie je in de etalage van Kahvealthi links de prachtige
taarten van de patisserie-afdeling, en rechts een Hollandse broodjes-counter.
Eenmaal binnen zie je verder in de zaak links de zoete Turkse hapjes (waaronder
de baklava!) en dan de hartige Turkse hapjes. Een lust voor het oog alleen al.
Rechts zijn wat tafeltjes. Verder naar achter is het ontbijt-buffet (ontbijt
tot 3u!) en dan een verrassend groot zitgedeelte. Het interieur heeft iets van
een klassieke jaren-50 diner en de
Turkse pop-muziek is nogal nadrukkelijk aanwezig.
De bediening wordt verzorgd door drie vriendelijke, vlotte jongedames.
De een met een hoofddoekje, de ander met een weelderige haardos. De een wat
afwachtender, de ander met Amsterdamse pit.
Het publiek is behoorlijk gevarieerd, een Mediterraan-Amsterdams mengelmoesje, jong
en oud, traditioneel en trendy. Toen de lunchtijd eenmaal voorbij was, zaten er
alleen nog groepjes vriendinnen.
Het ontbijt-buffet zelf is al even mixed
als de rest van de zaak: Hollandse, Franse en Italiaanse kaas liggen wat
steriel op schalen, met daarnaast dan een spannende chili-saus en pittige
pepers. Een heel ruim aanbod aan salades:
aardappelsalade, koolsalade, komkommersalade. Volop olijven, noten en gedroogde
abrikozen. De gegrilde aubergine en gebakken aardappeltjes worden koud
geserveerd. Er is ook iets van worst en nog wat vlees-achtigs, maar dat slaan
we over. Bij het buffet kun je zoveel thee drinken als je wilt.
Het enige wat we er bij missen is een mandje met brood. Ja, daar hadden
we zelf om moeten vragen, maar misschien had het ook zo gebracht kunnen worden.
Al met al is het een zaak waar alles op orde is en het een gezellig
komen en gaan van klanten is. Het buffet kan nog een paar spannendere Turkse
gerechten hebben, maar de volgende keer gaan we ons eerst op de patisserie storten!
Amsterdam, 11 december 2015
Ten tijde van ons bezoek heette deze zaak nog Seyidoglu. Verder is alles hetzelfde gebleven.